Hersenchip vermindert gokgedrag bij apen

Een recent onderzoek van Kyoto University in Japan heeft een potentiële doorbraak bereikt in de behandeling van gokverslaving. Wetenschappers hebben een hersenchip ontwikkeld die, eenmaal geïmplanteerd in de hersenen van makaak-apen, het risicogedrag aanzienlijk lijkt te verminderen. Dit onderzoek geeft nieuwe inzichten in de werkwijze van de neurotransmitters die overactief zijn wanneer iemand kampt met gokverslaving. Deze doorbraak opent de deur naar mogelijke toepassingen bij mensen.

Het experiment

De apen werden getraind om naar gekleurde vlekken op een scherm te kijken in ruil voor een beloning. Sommige vlekken boden een kleine beloning, maar wel met een hoge kans dat de beloning ook daadwerkelijk werd gegeven, terwijl andere een grotere beloning boden met een lagere kans op uitbetaling. De apen kozen overwegend voor de opties met hoge risico’s en daarmee gingen ze dus voor de hoge beloningen.

apen test gokken

Bevindingen van het onderzoek

Door specifieke delen van de frontale kwab, met name het Brodmann gebied 6, te activeren, beïnvloedden de onderzoekers het besluitvormingsproces van de apen. Activatie van een deel van dit deel van de hersenen leidde tot voorkeur voor grotere beloningen met lagere kansen, terwijl activatie van een ander deel de apen voorzichtiger maakte. Als gevolg hiervan kozen ze voor de kleinere beloning die meer zekerheid gaf.

De rol van dopamine

Interessant is dat de neuronen die van het Brodmann gebied uitstrekken naar het ventrale tegmentale gebied dopamine bevatten. Dopamine speelt een sleutelrol bij beloning en risicobeoordeling. Dit is belangrijk omdat dopamine betrokken is bij verslavingsgedrag bij mensen. Dit wordt ook wel een eens het ‘geluksstofje’ genoemd.

Mogelijke implicaties voor mensen

Hoewel de studie veelbelovende resultaten toont bij apen, is verder onderzoek nodig om de toepasbaarheid bij mensen met gokverslaving vast te stellen. Deze bevindingen kunnen echter de weg vrijmaken voor nieuwe behandelingen van gokverslaving door specifieke hersengebieden te stimuleren of juist te temperen.

Toekomstperspectieven

Dit onderzoek opent nieuwe wegen voor het begrijpen en mogelijk behandelen van gokstoornissen bij mensen. Het idee dat het mogelijk zou kunnen zijn om risicogedrag te beïnvloeden door neurologische interventies, biedt hoop op nieuwe behandelmethoden voor mensen die worstelen met gokverslaving en er niet (goed) vanaf komen met behulp van de reguliere manieren van behandeling.

Het onderzoek, hoewel nog in een vroeg stadium, is een belangrijke stap in de richting van een beter begrip van de complexiteit van gokverslaving en de neurale mechanismen die eraan ten grondslag liggen. Dit kan leiden tot meer gerichte en effectieve interventies in de toekomst.